Afgelopen donderdag reed ik door de van Woustraat naar mijn werk. Voor mij reed een lesauto. Plotseling draaide een geparkeerde auto vlak voor de lesauto de weg op en de lesauto ging boven op de rem. Ik heb ook ho-ijzers aan boord de ik stond ook gelijk stil. De lesauto begon weer te rijden en ik trok ook op. De geparkeerde auto opende een tweede aanval terwijl ik daar langs reed. Ik schrok en lette meer op deze auto dan op de leswagen. De leswagen vond het nodig om voor een zebrapad stil te gaan staan. Remmen, remmen………….. jammer, even de bumper gekust en een total down in de van Woustraat. De oude lul, die met zijn ranzige kadaver de auto die geparkeerd stond bestuurde, smeerde hem gelijk zodat het lastig wordt om hem nog even mee te delen dat euthanasie echt een mooie oplossing voor hem is. Weinig schade, auto had volgens mij bijna niets en van de motor was alleen het voorspatbord stuk.

Thuisgekomen ben ik mij gaan omkleden en zag tot mijn verbazing dat mijn onderbroek een flinke bloedvlek had. Een kleine inspectie van het familiewapen leerde dat ik een behoorlijke jaap in mijn voorhuid had. Kennelijk was door de klap de boel een beetje gescheurd. Gauw de huisarts gebeld en gelukkig kon ik daar gelijk terecht. Bij nader inzien vond hij de scheur wel een beetje groot, zeker in verhouding tot het betreffende lichaamsdeel, zodat hij mij doorverwees naar een uroloog.

Ziekenhuizen hebben een nieuw ontmoedigingsbeleid wat inhoud dat als je met een bloedend geslacht binnenkomt je eerst een nummertje moet trekken voor een ponskaartje. Nu is dat in dit geval een beetje pijnlijk maar de baliebitch was onverbiddelijk. Na een halfuurtje in de rij te hebben gestaan had ik mijn felbegeerde ponskaart en kon de behandeling beginnen. Die hield in dat ik eerst in de wachtkamer moest gaan zitten waar allemaal ballonnen hingen waarop stond dat de wachtlijsten weggewerkt waren. Nu de wachtkamers nog dacht ik maar kennelijk ben ik dan weer de enige die op zo’n idee komt . Na wederom een halfuurtje was er een uroloog beschikbaar de enige interesse toonde en weer 20 minuten later lag ik in de poli op een behandeltafel. “Wil je verdoofd worden?” vroeg de uroloog. Dat leek mij dat een fijne optie maar de verdoving schijnt een nogal grote spuit te zijn die in je geslacht geduwd moet worden. “Doe maar zonder” riep ik dapper. Drie hechtingen verder was de penis weer gefatsoeneerd en mocht ik de behandeltafel weer af. In de film Rambo1 doet Silverster Stallone erg stoer over een armpje dat zonder verdoving wordt gehecht……………….watje!