Onze dierbare vriend Martien is overleden

Klik hier voor de onnavolgbare bijdrage van Martien aan deze site

Biarritz 2002

Kennismaking

We leerden Matien kennen in februari 2002 op een verjaardagsfeestje. Er was al snel een band omdat Martien net als enkele aanwezige vrienden de motor voor woonwerkverkeer gebruikte.

Het plan om eens een aantal dagen gezamenlijk wat verder van huis te gaan sprak hem wel aan. Enkele weken later zat Martien nog wat onwennig bij een chaotische voorbereidingsavond. We waren niet verder gekomen dan de dag van vertrek en de dag waarop we met de autoslaaptrein zouden terugkeren vanuit Biarriz, Zuid-Frankrijk. Toch zei Martien aan het eind van de avond “Lijkt me een tof plan, ik ga mee”.

Met zes vrienden vertrokken we op 15 mei 2002, de dag van de meest tumulteuze verkiezingen in Nederland na de dood van Pim Fortuyn. Aan het eind zo’n dag rijden is er altijd volop te vertellen van wat er onderweg allemaal is gezien en voorgevallen. Er werd getoast en vastgesteld hoe goed we het toch hadden waarop Martien een serieus gezicht trok en de pathetische woorden imiteerde die de woordvoerder van de LPF eerder had gesproken: “Pim zou het zo gewild hebben”. De stemming was gezet. De grappen rolden over tafel en die uitspraak zou die week nog vaak herhaald worden.

Martien ontpopte zich als een bijzonder aangenaam gezelschap. Een bijna professionele humorist met een bijzonder goed oog voor de eigenaardigheden van het menselijk gedrag. En hij kon daar op zeer vermakelijke wijze verslag van doen. Wat niet betekent dat het op zo’n tour altijd schoolreisjeslol is. Later die week leerde ik meer van Martien kennen toen we bij Toulouse op een warme avond het laatste deel wijn uit de fles opmaakte terwijl de rest al naar bed was. Hij vertelde over hoe gelukkig hij was met Marjan en dat ze zich verzoend hadden hoe het leven voor hen twee leek uitgestippeld. Wie had toen durven bevroeden hoe anders het die zomer zou verlopen.

Martien heeft van die eerste reis genoten en wij van hem. Die bescheiden jongeman werd de stemmingmaker en initatiefnemer. Routes werden vakkundig voorbereid met de GPS routeplanner. Ondanks zijn afnemende krachten hebben we nog vele duizenden kilometers met elkaar genoten. Naast een aantal weekend tripjes reed hij in 2004 tien dagen voorop in Schotland, gaf het tempo aan in 2005 in de rit door Zweden en heeft de route voor afgelopen voorjaar nog voorbereid. Hij heeft een grote bijdrage geleverd aan de web site waar we onze avonturen vastleggen. Illustratief is het gelukkig bewaarde verhaal waarin Martien op hilarische wijze verslag doet van een klein valpartijtje in de van Woustraat dit voorjaar. Helaas was de tragikomische noot dat kort daarna bleek dat hij, gezien zijn konditie helemaal niet meer mocht motorrijden.

Motorrijder

Hij was de jongste van de groep. Maar goed in alle opzichten. Een goed joch. Zeer sociaal en na een vermoeiende rit als eerste klaar om boodschappen te doen als we zelf kookten. Hij hield van tempo en was een zeer bekwaam rijder. Het was een genot om in tweede positie achter Martien te zitten want je hoefde alleen maar zijn beweging te volgen om als een danspaar door de bochten te zeilen. Martien was goed in hoe hij ons heeft geholpen, om te gaan met zijn ziekte. Regelmatige korte berichten over de stand van zaken gaven duidelijkheid en voorkwam dat we moesten gissen of veel vragen. Martien was goed in wat hij ons heeft duidelijk gemaakt, dat je bij tegenslag niet lang moet stilstaan bij wat je níet meer kunt maar je moet richten op wat nog wél kan. Hij was uiteindelijk zelfs goed in de wijze waarop hij zich voorbereid heeft op het afscheid moeten nemen van alles wat hem dierbaar was. Wij danken Marjan dat we nog zo vaak met Martien op stap zijn mogen gaan. En we zijn dankbaar we hem het gezelschap hebben kunnen bieden waarin hij zich goed voelde.

Afscheid

Nu we onze dierbare vriend Martien aan de aarde gaan terug geven is er een eind gekomen aan al onze twijfel en onzekerheid. Dit is onze laatste reis met Martien. Maar vanaf nu zullen we hem levend gaan houden in onze herinneringen en in onze verhalen. We zullen weer gaan toeren. En we zullen aan het einde van de dag weer ergens neerstrijken. En als er na het afstappen en de eerste opgewonden uitwisseling van de indrukken en gebeurtenissen van onderweg een stilte valt, zal er altijd iemand zeggen: “Martien zou het zo gewild hebben”.